Нормални промени во бременоста или знаци за депресија
Бременоста е период кој е проследен со голем број промени и предизвици.
Создавањето релација мајка–дете во првата година по породувањето е од исклучителна важност и за мајката и за идниот развој на бебето.
Психијатарот Славица Арсова за „Мама не си сама“ посочува дека во текот на таа година бебето, кое ја напушта ,,безбедната средина“ од утробата на мајката и се судира со надворешниот свет, целокупната сигурност и задоволувањето на своите потреби ги добива преку мајката.
Менталното здравје на мајката е многу важно за да се поврзе со бебето
Според психијатарот Арсова, доколку мајката е во добра општа состојба, вклучувајќи го и менталното здравје, тогаш таа ќе успее да се поврзе со бебето и да му даде чувство на сигурност, безбедност, задоволство и на спокој.
- Доколку, пак, мајката е исплашена, несигурна во својата улога на мајка, напната и нерасположена, тогаш создавањето на таа релација мајка – дете е отежната или неможна. Во оваа смисла на зборот, секако, влијание имаат повеќе фактори, и тоа психичката состојба на мајката, релацијата со партнерот и со другите членови на семејството, како и помошта и поддршката од нив. Постојат семејства во кои сето ова изостанува или семејства во кои се случуваат чести конфликтни ситуации и насилство или, пак, такви во кои условите за живот се неповолни, па така семејната средина од посакувана, безбедна и сигурна станува место каде што владеат стравот, несигурноста и тагата, за „Мама не си сама“ објаснува проф. д-р Славица Арсова, психијатар и раководител на Кабинетот за третман на жени во бременост и по породување на Универзитетската клиника за психијатрија.
Таа додава дека поврзувањето на беспомошното бебе со мајката е услов за напредок и за развој на бебето како на когнитивен така и на емоционален план.
- Мајката е извор на храна, нега, на топлина, мир и на љубов, а сето тоа се одвива преку задоволување на основните потреби на бебето, односно исхранување, нега, галење, гушкање и комуникација со него. Во тој процес потребно е созревање и осамостојување на мајката во сопствената улога, секако, со поддршка од семејството, па на тој начин таа станува посигурна и со повеќе самодовераба во мајчинската улога, а тоа, пак, овозможува праќање позитивни пораки кон бебето во насока на сигурност, саканост, задоволство. Спротивно на ова се несигурноста, стравот, раздразливоста, тешкотиите во исхранувањето, нерегуларниот сон, забавениот ментален развој, тешкотиите во совладувањето на пречките и отежнатиот психомоторен развој во целост. Лошата или неквалитетната релација мајка–дете е сериозен ризик-фактор за анксиозни или за депресивни состојби кај детето во иднина, како и за отежнат когнитивен развој, вели психијатарот Арсова.
Професорката потенцира дека во текот на првата година од животот мајката најдобро се поврзува со бебето доколку го дои, но не по секоја цена, бидејќи поврзувањето е преку процесот и преку начинот на кој таа се грижи за него и го храни, небитно дали е преку доење или со помош на шише и дали го бања, преповива, успива и негува.
