Како да ги надминете психолошките предизвици при третманот на стерилитет?

Паровите или поединечно жената или мажот кои не можат да имаат деца и кои поминуваат низ третман на стерилитет можно е да се соочат со одредени психолошки предизвици, вклучително и со анксиозно - депресивни состојби. За тоа како идните мајка и татко полесно да поминат низ тој период и да ги зголемат шансите за забременување „Мама не си сама“ побара совети од психијатарот Славица Арсова од Клиниката за психијатрија.

Психијатарот Арсова посочува кои психолошки тешкотии е можно да се јават во текот на процесот на фертилизација, односно период кога партнерите сакаат да имаат дете, а се соочуваат со неможност за забременување. 

• Во текот на третманот на ваквата ситуација, и кај идната мајка и кај идниот татко може да се јави чувство на несигурност, намалена самодоверба, нерасположение и на раздразливост; чувство на недоволна реализираност или на завист, на различност од околината, како и на неможност за исполнување на очекувањата и од себе, но и од средината. Третманот на состојбите на стерилитет е долготраен процес кој вклучува голем број фармаколошки и други процедури кои може да придонесат за пад на распложението и за појава на анксиозно-депресивни состојби. Во вакви ситуации се препорачува мултидисциплинарен пристап, кој вклучува стручњаци од различни области, а, секако, и вклучување психијатар/психолог токму поради превенцијата или третманот на реактивните анксиозно-депресивни состојби. Состојбите третирани на ваков начин ги редуцираат напнатоста и депресивност и се основен услов за активно справување со стресогеноста во рамките на стерилитетот и за зголемување на шансите за уредно забременување, вели проф. д-р Славица Арсова од Клиниката за психијатрија.

Зошто процесот на третман на стерилитетот е ризик-фактор за развој на одредени депресивни тешкотии? 

Професорката Арсова објаснува дека кај секоја возрасна индивидуа во текот на развојот на личноста, покрај другите нагонски динамизми, се развива и родителскиот нагон.

• - Кај некои лица тој е со послаб интензитет додека кај други тој е јасен и силен. Ваквиот нагонски потенцијал бара да биде задоволен. Имено, лицето сака да се реализира како родител, мајката како мајка, и да создаде свое семејство. Семејството не мора да се разбере единствено како семејство кое вклучува маж, жена и дете. Семејство е семејство и со еден родител. Кога станува збор за мајките кои се на третман за реализирање бременост, од една страна, долг временски период се чувствуваат фрустрирано токму поради неможноста за задоволување на родителскиот нагон, а, од друга страна, се изложени на голем број медицински процедури кои вклучуваат чести прегледи, дијагностики и третмани. Понекогаш овие дијагностички процедури се исцрпувачки како на телесен така и на ментален план. Од друга страна, самиот тераписки процес може да вклучува некаков вид хормонска терапија која го зголемува ризикот од развој на депресивност, како на пример намалување на расположението, раздразливост, нарушување на сонот или раст на ТТ, посочува психијатарот Арсова.

• Родителскиот нагон добива на интензитет откако мајката ќе го земе в раце своето бебе и се развива токму во постнаталниот период. Во текот на бременоста мајката нема можност за јасна перцепција за сево ова, но тежнее кон него. Токму постнаталниот период или периодот од првата година е оној кој го развива родителскиот нагон и кој носи чувство на радост, исполнетост, самодоверба и на задоволство. Доколку мајката поминува низ третман на стерилитет, потребен е холистички (целосен) пристап, третман на пациентката, со стручњаци од различни области и со вклучување активна психолошка поддршка, а, доколку е потребно, и активен комбиниран психијатриски третман со вклучување и одредена терапија, вели психијатарот Арсова и потенцира дека третманот на анксиозноста и на депресивноста во текот на процесот на лекување стерилитет е услов за поуспешна тераписка соработка и за тераписки успех.